Je vermoedde het niet – je was te druk bezig

met het ontwijken van lava tussen
de witte strepen van zebrapaden
of het begrijpen van het water dat vanuit de traankanalen
de akkers van mijn wangen instroomde;

nee, je zag het niet –

dat er ook deze keer geen ontkomen was
aan de gebrekkige rekenmachine
die oneerlijk (af)rekent met gebreken,
en ravijnen tussen jij en ik – blind
voor de beeldige zichten die we konden zien
vanop de bruggen die we bouwden tussen ons in;

je voelde het ook niet –

dat tussen de gemeende glimlachen de onzekerheid
zich vermenigvuldigde – dat haar tentakels de bruggen
neerhaalden en de gapende leegte
voor mijn voeten gooide als een onafgewerkt hoofdstuk;

want in stilte had ik je opgesloten
in een kasteel van onuitgesproken woorden
nog lang voor mijn woorden je oren zouden raken

zodat het aan jou was om de traankanalen open te zetten
en ik alleen maar kon toekijken
vanop die ijzige afstand – vanuit mijn toren van angst;

je had het nooit kunnen weten –