tussen ogen en mond ligt de kust
van mijn bewustzijn – de monding
van mijn bestaan;

een realiteit, verwaaierd op het strand
als een vlieger, verderop, een vloedlijn

zacht knarsend op korrels van zand
vertellend over de werkelijkheid
vanuit de strandstoel: haar waterlichaam. –

het is die beweging, een komen en gaan,
doelloos maar vloeiend, die de indruk wekt

dat impressies ook voldoende kunnen zijn