De zon graaft zich in het zand van mijn gedachten

mijn hersenen zijn het wilde westen zonder oase
en ik trek ten strijd

krampachtig krul ik mijn vingers rond
een lasso gevlochten uit de losse einden
van mijn woorden – alles zal ik vangen,

geen schim sluipt uit de greep van mijn touw
niet het heden, niet het verleden
niet de gezichten en de pijn van lang geleden
jagen zal ik

tot de zon ondergaat;
tot ik vergeet leven aan te brengen
in de dorre woestijn van mijn denken