een kerk slaapt
rechtop in een oase van steen –
de stad is een woestijn van tijd
met kasseien als korrels: droog en onverschillig
voor de herinneringen die in haar midden liggen
en de kinderen die groeien en vergaan
een kerk slaapt
rechtop in een oase van steen –
de stad is een woestijn van tijd
met kasseien als korrels: droog en onverschillig
voor de herinneringen die in haar midden liggen
en de kinderen die groeien en vergaan